Аналитика
На вчерашното собрание на доверители одржано по повод третата лицитација за продажба на зградата на Еуростандард банка над 80% од доверителите биле катeгорични дека продажбата е чин кој треба да се случи час поскоро, и дека треба да се прифати доставената понуда. Стечајниот управник заедно со судијата предложиле повторно да се прави проценка на вредноста на зградата, на што се спротивставиле доверителите, истакнувајќи дека со повторната проценка само се одолговлекува процесот и од тоа никој ништо не добива.
Законот е јасен, ако и третата лицитација не е успешна, се прави прераспределба на имотот, што значи дека доверителите добиваат на хартија потврда дека поседуваат процентуален дел од деловната зграда на Еуростандард Банка, која може да ја уновчат само од идна продажба, која е прашање дали ќе се случи во блиска иднина, и по која цена. Објектот не може да се продава парцијално туку само интегрално. И имајќи го во предвид тоа дека станува збор за голем износ на средства кои треба да се издвојат, сосем е логично зошто доверителите се за побрза продажба.
Од непродавањето на деловната зграда на Еуростандард банка губат штедачите, доверителите, граѓаните и државата. Поминува време а објектот губи од својата вредност! Повеќе од две години зградата нема сопственик и истиот не се одржува.
Носителите на овој процес (стечајниот управник и стечајниот судија) треба да дадат одговор на прашањето дали е добро и понатаму да се одолговлекува продажбата? Дали со ваквото однесување се поттикнува единствениот понудувач да се откаже, и во некоја блиска иднина да се појави некој нов кој за багателна цена ќе ја купи зградата, а доверителите реално да добијат многу малку. Дали самиот чин на распределба е добар?
Работите се очигледни! Потребна е реакција од надлежните институции, и поголема одговорност. А на лицитации очигледно е дека нема голем интерес.
