Како функционира перењето на пари?

Како еден од најголемите гангстери во историјата, Ал Капоне располагаше со огромна профитабилна империја на организираниот криминал. Кога тој конечно беше осуден, беше поради затајување на данок. Скоро 100 милиони американски долари годишно, тоа е 1,4 милијарди во денешна валута, што Капоне ги заработи од незаконско коцкање, бордели и изнудување, кои послужило како доказ за неговите злосторства. Но, парите ги немаше никаде. Капоне и неговите соработници го скриле преку инвестиции во разни бизниси чија крајна сопственост не може да се докаже, кои служеле за перење на пари. 

Перењето пари стана термин за секој процес што ги “чисти” нелегално добиените средства од нивното криминално потекло, дозволувајќи им да се користат во правната економија. Но, Капоне не бил првиот кој перел пари. Всушност, оваа практика е стара исто колку и самите пари. Трговците порано го криеле своето богатство од собирачите на данок, а пиратите се обидувале да ги продадат своите добра на распродажби без да привлечат внимание како се здобиле со нив. Со неодамнешното пристигнување на виртуелни валути, offshore банкарство и глобалните пазари, шемите станаа многу покомплексни. Иако современите методи за перење пари се разликуваат во голема мера, повеќето од нив имаат 3 заеднички елементи: 

1. Поставеност

Пласманот е таму каде што нелегално добиените пари се претвораат во средства што изгледаат легални. Тоа често се прави со депонирање на средства во банкарска сметка регистрирана на анонимна корпорација или професионален посредник. Криминалците честопати се најранливи во овој чекор кога воведуваат огромно богатство во финансискиот систем, навидум, од никаде. 

2. Мешање 

Вториот чекор, мешање, опфаќа користење на повеќе трансакции за дополнително оддалечување на средствата од нивното потекло. Ова може да биде во форма на трансфери помеѓу повеќе сметки или купување на скапи автомобили, уметнички дела и недвижнини. Казината, каде големи суми на пари менуваат раце секоја секунда, се исто така популарни места за мешање. 

3. Интеграција

Последниот чекор, интеграција, им овозможува на чистите пари повторно да влезат во мејнстрим економијата и да имаат корист за криминалците. Тие би можеле да ги инвестираат во легален бизнис во кој се бара исплата преку производство на лажни фактури, па дури и да започнат лажен договор, ставајќи се на одборот на директори со огромна плата. 

Перењето пари само по себе не беше официјално признато како федерално злосторство во Соединетите држави до 1986 година. Пред тој момент, владата требаше да гони кривично дело кое фигурирало како затајување данок. Од 1986 година, тие би можеле да го конфискуваат богатството само со покажување дека се случило прикривање. Ова покажало дека имало позитивен ефект врз гонењето на поголемите криминални активности, како шверцерите со дрога.

Сепак, правната промена предизвика загриженост во врска со приватноста и надзорот на владата. Денес, Обединетите нации, националните влади и разни непрофитни организации се борат против перење пари. И во највисоките случаи на перење пари се вклучени не само приватни лица, туку големи финансиски институции и владини претставници. Никој не знае со сигурност која е вкупната сума на пари што се перат на годишно ниво, но некои организации проценуваат дека е во стотици милијарди долари.