Аналитика
Расаратнам Анушија еднаш имаше мисија: чекаше наредба да се разнесе како бомбаш самоубиец за време на граѓанската војна во Шри Ланка. Со години, нејзината борба сега е да ги нахрани своите три деца за време на невидената економска криза во земјата. Анушија (36) беше уапсена во 2009 година кога владините трупи ги поразија бунтовниците од Тамилските тигари, кои се обидоа да создадат независна татковина за малцинските Тамили. Таа беше член на страшниот самоубиствен одред на бунтовниците познат како Црните тигри, а следните пет години ги помина под владино испрашување, а подоцна и во камп за рехабилитација.
Таа научи да се занимава со шиење во центарот за рехабилитација, но не можеше да изгради профитабилен бизнис по нејзиното ослободување и се потпираше на платата на нејзиниот сопруг од неговата работа во финансиска компанија додека се посвети на воспитувањето на нивните деца.
Нејзиниот сопруг, како и многу луѓе, ја загуби работата како резултат на актуелната економска криза во Шри Ланка. Семејствата низ целата нација беа принудени да ја намалат храната и другите витални артикли поради недостигот на пари и високата инфлација.
Со недели, Анушија мораше да ги храни својот 11-годишен син и 8-годишната ќерка само со ориз и или кари од компир или кари од домати. 3-месечното бебе на парот се уште дои. Додека нејзината ќерка добива училишни ручеци спонзорирани од Светската програма за храна и Министерството за образование, нејзиниот син не го прави тоа затоа што програмата опфаќа само деца од 1 до 5 одделение.
Анушија, исто така, е во големи долгови кон компаниите за микро финансии и често ја мачат доверителите кои чекаат до нејзиниот дом. Таа не може да си дозволи да ја плати киријата, а сопственикот на куќата побара од семејството да си замине до крајот на декември.
Во друго село, Димбулагала, основците добиваат бесплатен појадок, чаша млеко и ручек со помош од Министерството за образование, WFP и приватна агенција за донатори. Мајките на учениците ги подготвуваат оброците на училиште со мени обезбедено од Министерството за образование. Секој оброк чини 0,27 долари.
Директорката на училиштето Ануша Сириман рече дека присуството е подобрено откако започна програмата за оброци пред 20 недели. Претходно, рече таа, многу деца заспиваа за време на часовите и имаа проблеми со концентрирањето, но откако започна програмата, тие се повнимателни и физички активни. „Повеќето не би оделе на училиште без програмата за хранење и на крајот училиштето би морало да се затвори“, рече таа.
С.М. Мадушанка Кумара, татко на три деца во Димбулагала, рече дека неговото семејство може да јаде само еднаш или двапати на ден, бидејќи ја изгубил работата во пекара кога нејзиниот сопственик решил да ја затвори откако цените на состојките нагло се зголемиле.
„Не можеме ни да размислуваме за нормална исхрана“, рече неговата сопруга Малканти. „Мојот 12-годишен син денес плачеше, велејќи дека главата го боли и дека е гладен. Немав што да понудам. Денес за ручек му дадов ориз со бамја кари, која ја направив од две бамии што ги набрав во задниот двор“.
