Аналитика
Иако банките ги вршат сите потребни кредитни проверки пред да одобрат заем, се случува, особено во услови на криза, клиентот да ја изгуби работата и да не може да го врати долгот кон банката. Во краен случај, банката поведува судски спор за наплата на долгови со продажба на движен или недвижен имот.
Меѓутоа, пред да се прибегне кон судски спор, банката ќе се обиде да направи некаков договор со клиентот за наплата на побарувањата.
„Доколку клиентот не е во можност да ги подмири обврските по основ на кредитот што е во употреба кај банката, најдобро е веднаш да се обрати во неговата банка и да го запознае со новонастанатата состојба. Во такви околности, банката ќе се обиде да најде решение во рамките на својата деловна политика, што во секој случај подразбира делумно или целосно одложување на обврските за одреден временски период за да му даде време на клиентот да најде нова работа или на некој друг начин и извор на приходите да продолжи правилно да ги подмирува обврските кон банката.
Доколку не го стори тоа, клиентот ризикува да заостане, што има последица дека банката ќе мора да го пријави клиентот во Кредитното биро како нерегуларен и на тој начин клиентот ќе биде неспособен да се кредитира за кој било друг банкарски заем или кој било друг банкарски производ.
Доколку клиентот доцни и нема договор со банката за репрограмирање, банката ќе се обиде да наплати од расположливите инструменти за обезбедување, а доколку не успее, ќе поведе тужба за наплата на долгови од клиентот со продажба на неговиот движен или недвижен имот.
Банката ќе го испрати првото предупредување до клиентот кој доцни со подмирување на обврските (до 30 дена од датумот на доспевање на ратата). Банката ќе стапи во контакт со клиентот, прво телефонски и ќе го потсети да ги подмири достасаните обврски. Доколку не го стори тоа, банката ќе го предупреди клиентот писмено, писмо или е-пошта, а доколку нема одговор и реакција од клиентот, банката ќе го извести дека е принудена да ги активира достапните безбедносни инструменти (плаќање од гарантот, активирање на рачен залог, со активирање на хипотеката…). Доколку и на тој начин банките не го наплатат долгот, следен чекор е да поведат судска постапка за присилна наплата.
Задолжителната наплата на кредитите се врши врз основа на судска извршна постапка.
Надлежен е судот да определи извршување со решение, а јавниот извршител или судот има обврска да изврши наплата. Во извршната постапка мора јасно да се идентификуваат странките и да се знае против кого се спроведува извршувањето, а во чија полза исто така. Учесници во постапката можат да бидат и трети лица кои тврдат дека имаат право на предметот на извршување со цел тој случај да се исклучи од извршната постапка.
Во случај на одобрување на кредитите кај гарантот, тој главно се контактира за да се предупреди дека клиентот на банката, на кој тој му е гарант, не го враќа кредитот и дека постои можност банката да ги подмири своите побарувања од гарантот и дека гарантот во тој случај има потполно иста одговорност кон настанатиот долг како клиентот.
Кај кредитите одобрени без жиранти, комерцијалната банка контактира со работодавачот на работникот, со цел да провери зошто не се исплаќаат ратите на кредитот (ако работодавачот тоа го направил при исплатата на месечните плати), односно директно да воспостави систем за рата на кредитот кај работодавачот, кој ќе ја одбие бараната исплата на месечна основа при исплатата на платата на работникот.
Банката согласно договорот за заем, со кој е предвидена и регулирана и оваа област, пресметува и наплатува камата на сите достасани и неподмирени обврски, до конечна наплата на вкупниот долг.
