Како банките создаваат капитал?

Дали некогаш сте се запрашале што се случува со вашите пари кога ќе ги ги депонирате во вашата банка? И, зошто тие се подготвени да ви дадат камата и покрај тоа што ги чуваат вашите пари безбедни? Што ако ви кажеме дека банките вештачки создаваат пари? 

Да започнеме од почеток. Ги депонирате своите пари во банка и тие ви даваат мала камата. Потоа, тие ги земаат тие пари и им ги позајмуваат на физичките и правни лица додека наплатуваат многу поголема каматна стапка. Разликата помеѓу каматата што ја наплатуваат за заемите и каматата што ви ја плаќаат е добивката што ја остварува банката. 

Ова е причината зошто банките се подготвени да ви платат камата за вашите депозити. За да позајмат повеќе и да заработат повеќе пари, банките треба да привлечат повеќе пари од депозити бидејќи депозитите создаваат заеми. Но, зарем банките не треба да ги чуваат вашите пари некаде за да може да ги извадите парите кога ви се потребни? 

Банките имаат единствен систем наречен фракционо резервно банкарство, што во основа кажува дека само дел од депозитите, обично околу 10%, треба да се чуваат во готово и тие можат да го позајмат остатокот. Оваа сума е утврдена од страна на Федералните резерви и делува како перница за кога клиентите сакаат да повлечат пари од својата сметка. Еве каде е магијата за правење пари. Да речеме дека депонирате 10,000 долари на вашата сметка за штедење. Доколку задолжителната резерва е 10%, банката мора да задржи 1.000 долари и да му позајми 9,000 долари на друг клиент. Сега, имате 10.000 долари на вашата сметка, друг клиент има 9.000 долари во готово, и одеднаш вашиот депозит од 10.000 долари се претвори во 19,000 долари во вредност! 

Потоа, другите клиенти ги депонираат своите 9000 американски долари во нивната банка, која повторно држи до 10% од тоа и ги позајмува остатокот и така натаму и така натаму. Гледате каде оди ова? Вака банките ја зголемуваат понудата на пари, инаку позната како вкупна сума на пари во оптек, без да се зголеми количината на физички пари кои се движат наоколу.

Банките треба да привлечат повеќе пари од депозити бидејќи депозитите создаваат заеми. Но, кога банката позајмува 9.000 долари на клиент кој потоа ги депонира парите, тоа создава депозит од 9,000 американски долари, зарем не е поправилно да се каже дека заемите создаваат депозити? Можеби мислите дека побарувачката за фракционата резерва ограничува колку пари може да позајми една банка, но реалноста е дека овие услови многу малку прават за да ги ограничат банките од заеми.

Па, што е тоа што ги спречува банкарите да го злоупотребуваат овој систем на постојано создавање нови заеми за да заработат повеќе пари? Дали можеби има некој друг начин? Првото ограничување е профитабилноста. Кога банката дава на заем, тие не размислуваат само за каматата што ја наплатуваат на заемот. Тие исто така мора да ги земат во предвид трошоците за водење на банката и потенцијалните загуби со кои се соочуваат доколку заемопримачот не може да го врати. Другиот најголем лимит за кредитирање на банките е капитал. 

Едноставно, капиталните побарувања се износот на капиталот што една банка мора да го има во однос на вкупното кредитирање. Капиталот може да биде износот на добивката што мора да се чува во банката наместо да се дистрибуира до акционерите.