ОВА СЕ ЧЕТИРИТЕ МОЖНИ ОБЈАСНУВАЊА за шокантниот предлог на Трамп за Газа

Претседателот Доналд Трамп во вторникот ја понуди најневрзаната идеја за сè поневрзан втор мандат. Тојна прес-конференција со израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху рече дека Соединетите Држави „ќе го преземат Појасот Газа“, ќе „го поседуваат“ долгорочно и ќе го обноват – дури и ќе го претворат во „ривиера на Блискиот Исток“.

Изјавата на Трамп го шокираше Блискиот Исток, неговите противници и неговите домашни сојузници. Следењето таков курс би значело раселување на 2 милиони Палестинци од нивната земја – Трамп предложи да се формираат „различни домени“ за нив на друго место – и да се вбризгаат Американците во котелот на Блискиот Исток.

Тоа, исто така, најверојатно ќе бара масовна мобилизација на американските трупи, и покрај повеќегодишните напади на Трамп врз концептот за градење на странски држави.

Непосредно прашање е, се разбира, дали тој е навистина сериозен. Вашингтон Пост објави неколку теории за тоа што е позадината на „непристојниот“ предлог на Доналд Трамп за купување на Газа од страна на САД:

1. ОДВЛЕКУВАЧ НА ВНИМАНИЕТО: Често преоптоварената критика на медиумите е дека тие подлегнуваат на „одвлекувањата“ на Трамп – дивите идеи што тој ги нуди, а кои имаат за цел да го одвратат погледот на новинарите и јавноста од други, попрозаични и подосадни, но полегитимни контроверзии.

Но, само затоа што таа теорија е преоптоварена не значи дека не е вистинска стратегија. И нема сомнение дека Трамп, повеќе од кога било, ја „преплавува зоната“ со смели (и често правно сомнителни) акции кои ги предизвикуваат сите да продолжат.

„Функционира“, им рече поранешниот советник на Трамп во Белата куќа, Стивен К. Банон на моите колеги кон крајот на минатиот месец. „За мене е зачудувачки тоа што го прават и не е покриено затоа што е премногу. Тие едноставно го преплавија системот“.

Најавата на Трамп за Газа многу забележително дојде дури и кога опозицијата одеднаш се мобилизираше многу повеќе за да се бори против неговото непријателско преземање на владата и на Илон Маск.

Непосредно пред Трамп да ја објави својата објава, „Вашингтон пост“ објави за тоа колку од маневрите на Маск за преземање контрола врз масивни владини функции би можеле да бидат нелегални. Чарли Севиџ од Њујорк Тајмс има добар дел од истата насока за тоа како Трамп „го отвори гасот за пркосење на законските ограничувања“.

„Толку многу од овие работи се толку диво незаконски што мислам дека играат игра со количина и претпоставувајќи дека системот не може да реагира на сета оваа незаконитост одеднаш“, изјави Дејвид Супер, професор по право на Правниот факултет во Џорџтаун, за The Post.

Сенаторот Крис Марфи (Д-Конектикат) и пратеникот Ден Голдман (Д-Њујорк) ги повикуваат сите да не играат заедно.

„Имам вести за вас – не ја преземаме Газа“, објави Марфи на X доцна во вторникот. „Но, медиумите и брборечката класа ќе се фокусираат на тоа неколку дена и Трамп ќе успее да го одвлече вниманието на сите од вистинската приказна – милијардерите што ја заземаат владата за да крадат од обичните луѓе“.

Но, како и секогаш со Трамп, дилемата е да се одреди што е реално, а што не. И игнорирањето на предлозите како овој е исто така опасно. Што ако тој навистина има намера да испрати американски војници во Газа, но тоа не доби темелно проветрување затоа што претпоставувавме дека тоа е блеф?

Па дури и Трамп само што ја дава оваа идеја има потенцијал повторно да запали регион каде што штотуку видовме мировен договор, сугерирајќи масовно и трајно раселување на палестинските Арапи од нивната земја. Другите арапски земји веќе го прекоруваат тоа.

Исто така, претходно видовме како некои од полудите идеи на Трамп беа отфрлени како несериозни, само за тој да продолжи.

2. ПРЕГОВАРАЧКИ ТРИК: Поврзана, но малку поинаква теорија е дека ова е навистина трик – но наменет за Блискиот Исток, а не за домашната политичка дебата. Тоа би било слично како што Трамп неодамна им се закани на Канада и Мексико со огромни царини, само за потоа да се повлече за навидум скромни отстапки.

Тоа би можело да биде Трамп што се заканува на незамисливо да ги принуди играчите од Блискиот Исток да бараат поодржлив мир. Тоа во основа би било: Ако вие, дечки не можете да го сфатите тоа, ние доаѓаме.

Дали тоа може да го направи Хамас поспремен да ја отстапи власта? Дали може да изврши притисок врз Саудиска Арабија да ги нормализира односите со Израел, да престане да инсистира на палестинска држава и да помогне во повоениот процес? Се чини дека тоа се некои од поверојатните цели.

Нетанјаху, особено, не го поддржа експлицитно планот на Трамп и го третираше повеќе како идеја отколку како цврста намера на САД. Тој ја пофали „подготвеноста на Трамп да го пробие конвенционалното размислување“, но посочи дека идеите можеби нема да се усогласат.

„Тој има поинаква идеја и мислам дека вреди да се обрне внимание на ова“, рече Нетанјаху. „Зборуваме за тоа. Тој го истражува со својот народ, со својот персонал“.

И не заборавајте дека, иако Трамп дефинитивно не е Реган во неговиот пристап кон наметнувањето на американското лидерство ширум светот, тој јасно стави до знаење дека неговите потези на Блискиот Исток ги гледа како голем дел од неговото наследство.

3. ЧОВЕКОТ Е ЛУД: Можеби се сеќавате во првиот мандат на Трамп дека луѓето честопати се повикуваа на „теоријата на лудакот“. Идејата во основа е да ги натерате другите земји да веруваат дека сте целосно непредвидливи и способни за се, за да ги одржите во линија. Ричард М. Никсон го употреби во неговите зделки со Советскиот Сојуз.
И Трамп јасно ја гледа користа од ова.

Во октомвриското интервју за уредничкиот одбор на Вол Стрит Журнал, Трамп вака одговори на прашањето за употреба на воена сила за заштита на Тајван од Кина и неговиот претседател Кси Џинпинг. „Не би морал, бидејќи тој ме почитува и знае дека сум луд“, рече Трамп за Кси.

Долгогодишен советник на Трамп го повтори тоа во коментарите за Аксиос доцна во вторникот. „Тој лудо ги поместува стативите на голот“, рече советникот. „Овој пат, тој не е исплашен од наслови или експерти: тој ќе исфрли се што сака да исфрли таму“.

4. НЕГОВИОТ ИМПЕРИЈАЛИСТИЧКИ ПОХОД Е РЕАЛЕН:  Несомнено е дека заканата со окупација на Газа е спротивна на тоа како Трамп долги години ја поставува својата надворешна политика. Трамп нагласи „Америка на прво место“ и рече дека Соединетите држави немаат бизнис градење нации на Блискиот Исток.

„Нашата политика на бескрајна војна, промена на режимот и градење нација се заменува со чисто следење на американските интереси“, рече тој во 2019 година.

Тој во 2016 година постојано рече дека „ерата на градење нација“ завршила.

Трамп сега не зборува само за градење нација, туку и она што критичарите го рекоа дека нужно ќе значи етничко чистење на палестинскиот народ.

Но, на некој начин, тоа е парче со неговите сè поимперијалистички тенденции.

Тој посериозно зборуваше за барањето на Гренланд и на Панамскиот канал – дури и оставајќи ја отворена можноста за употреба на воена принуда за тоа. Тој зборуваше за тоа да стане Канада 51-та држава. Тој посвети дел од своето инаугуративно обраќање пред две недели на идејата за „манифестна судбина“ – идејата е дека ширењето на САД е наше божествено право.

И во коментарите кои брзо се појавија доцна во вторникот, зетот на Трамп, Џаред Кушнер, во март рече дека „имотот на брегот на Газа може да биде многу вреден“. Тој посочи дека може да се „отсели луѓето и потоа да се исчисти“.

Никој не го поддржува потенцијалот на „имотот на морсккот брег“ како Трамп, кој во вторникот ги повтори коментарите на Кушнер велејќи дека Газа може да биде „ривиера на Блискиот Исток“.

Можно е сите овие империјалистички муабети да се залудни. Но, исто така е можно Трамп да се чувствува ослободен во неговиот втор мандат да го промени своето кредо „Америка на прво место“ – кое го користеше за политичка добивка со години – и да ја направи експанзијата на Соединетите држави (во областите за кои тој всушност се грижи) клучна штица на неговото наследство.

И колку тој цели кон тоа, сигурно ќе има помалку заштитни огради. Поминаа умовите на естаблишментот за надворешна политика од неговата прва администрација кои би го предупредиле за вакви работи. Додека републиканците во Сенатот често се спротивставуваа на надворешнополитичките импулси на Трамп од 2017 до 2021 година, тие покажаа значително помала волја да се борат против него во втор мандат.

Со други зборови, кој знае? Но, веројатно вреди да се разберат неговите мотиви и што може да значи оваа закана од Газа – дури и ако е само закана.