Аналитика
Економските последици од пандемијата дополнително ја влошија веќе тешката состојба на презадолжени земји. Многумина веќе се несолвентни, а прашање е дали простувањето на долговите може да им помогне на долг рок. Светската банка, Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) и Г20 – група на најиндустријализирани земји, како и економии во развој, се вклучени во решавањето на проблемот.
Целта е да им се помогне на силно задолжените земји во пандемијата што е можно поефикасно. Овој пат се вклучени и Кинезите, пишува Дојче веле (ДВ), додавајќи дека никој навистина не знае колку заеми им дала Кина на сиромашните земји во Африка и другите континенти и дека веќе не станува збор за тоа како сиромашните земји ќе го рехабилитираат нивниот државен буџет.
Католичката организација за помош „Мисереор“ во својот Извештај за состојбата на долгот за 2020 година наведува дека 124 од вкупно 154 сиромашни и растечки земји се премногу должни. Вкупниот долг на сите земји разгледани во извештајот е 7,81 трилиони американски долари. Уште во ноември 2020 година, Замбија престана да плаќа рати за своите државни обврзници во американски долари. Денес, скоро десет години подоцна, односот на долгот на Замбија се врати на 120 проценти од БДП, според ДВ и го покренува прашањето дали ова е само последица на ниските цени на бакарот.
Економистот Дина Померанц од Универзитетот во Цирих, специјализиран за развојна политика, ги истражува причините зошто многу земји продолжуваат да ги достигнуваат своите финансиски граници. Нејзината основна теза е дека ниту една модерна држава не може да опстане на долг рок без ефикасен даночен систем. „За да се грижи за образованието, медицинската нега и инфраструктурата, државата мора да собира даноци. „Ниту една модерна земја не може да постои на долг рок без ефикасен даночен систем потребен за одржување на редот, законот и функционалната држава“, рече таа.
