Отпад од Меѓународната вселенска станица слетал врз куќа во Флорида

Објект кој долетал од небото се урнал низ покривот на домот на Алехандро Отеро пред неколку дена, јавуваат американски медиуми, а НАСА го истражува случајот. Со голема веројатност, овој објект тежок речиси 2 килограми дошол од Меѓународната вселенска станица. Отеро рече дека го искинала покривот и двата ката од неговата двокатна куќа во Неапол, Флорида.

Отеро во тоа време не бил дома, но неговиот син бил таму. Домашната безбедносна камера на Nest го сними звукот на несреќата во 14:34 часот по локално време- американската вселенска команда го снимила повторното влегување на парче вселенски отпад од вселенската станица. Во тоа време, објектот се наоѓал на патека над Мексиканскиот залив, упатувајќи се кон југозападна Флорида.

Овој вселенски отпад се состоел од исцрпени батерии од ISS, прикачени на товарна палета што првично требало да се врати на Земјата на контролиран начин. Но, низата одложувања значеа дека оваа товарна палета го пропушти своето патување назад до Земјата, па НАСА ги фрли батериите од вселенската станица во 2021 година за да се упати кон ненаведено повторно влегување.

Веројатната средба на Отеро со вселенски отпад првпат беше објавена од WINK News, филијалата на CBS за југозападна Флорида. Оттогаш, НАСА ги извади остатоците од сопственикот на куќата, според Џош Финч, портпарол на агенцијата.

Инженерите од вселенскиот центар Кенеди на НАСА ќе го анализираат објектот „што е можно поскоро за да го утврдат неговото потекло“, изјави Финч за Арс. „Повеќе информации ќе бидат достапни откако ќе заврши анализата.

Арс извести за ова повторно влегување кога се случи на 8 март, истакнувајќи дека најголемиот дел од материјалот од батериите и од носачот на товар веројатно би изгореле додека пропаѓале низ атмосферата. Температурите би достигнале неколку илјади степени, испарувајќи го најголемиот дел од материјалот пред да стигне до земјата.

Според НАСА, целата палета, вклучувајќи ги и деветте неупотребени батерии од електроенергетскиот систем на вселенската станица, имала маса од повеќе од 2,6 тони. Во однос на големината, се работи за објект двапати повисок од стандардниот кујнски фрижидер. Важно е да се напомене дека објектите од оваа маса, или поголема, редовно паѓаат на Земјата на водени траектории, но тие обично се неуспешни сателити или поминати ракетни фази оставени во орбитата по завршувањето на нивните мисии.

Во објавата на X, Отеро рече дека чека комуникација од „одговорните агенции“ за да се решат трошоците за штетите на неговиот дом.

Ако објектот е во сопственост на НАСА, Отеро или неговата осигурителна компанија би можеле да поднесат побарување против федералната влада според Федералниот закон за сторени барања, според Мишел Ханлон, извршен директор на Центарот за право на воздух и вселена на Универзитетот во Мисисипи.

„Станува поинтересно ако се открие дека овој материјал не потекнува од САД“, изјави таа за Арс. „Доколку се работи за вселенски објект направен од човек кој бил лансиран во вселената од друга земја, што предизвика штета на Земјата, таа земја ќе биде апсолутно одговорна пред сопственикот на куќата за предизвиканата штета“.

Ова може да биде проблем во овој случај. Батериите беа во сопственост на НАСА, но тие беа прикачени на структура од палети лансирана од јапонската вселенска агенција.

Портпаролот на НАСА во вселенскиот центар Џонсон во Хјустон неколку дена пред настанот изјави дека вселенската агенција „спровела темелна анализа на отпадот на палетата и утврди дека безопасно повторно ќе влезе во атмосферата на Земјата“. Ова беше, убедливо, најмасивниот објект некогаш фрлен во морето од Меѓународната вселенска станица. „Не очекуваме некој дел да го преживее повторното влегување во Земјината атмосфера“, соопшти НАСА.

Сепак, истражувањата од други вселенски експерти не се совпаѓаат со изјавата на НАСА. Воздухопловната корпорација, федерално финансиран центар за истражување и развој, вели дека „општото правило“ е дека 20 до 40 проценти од масата на голем објект ќе стигне до земјата. Точниот процент зависи од дизајнот на објектот, но овие никел-водородни батерии биле направени од метали со релативно висока густина.

Пред влегувањето на објектот во Земјината атмосфера, Европската вселенска агенција, исто така, призна дека некои фрагменти од палетата на батериите може да преживеат до земјата.

Во март 2021 година, роботската рака на Меѓународната вселенска станица ослободи товарна палета со девет потрошени батерии.
Зголеми / Во март 2021 година, роботската рака на Меѓународната вселенска станица ослободи товарна палета со девет потрошени батерии.

НАСА обично не сака големи парчиња вселенски отпад да паѓаат на Земјата со неконтролирано повторно влегување. Може да ја следите причината зошто овој објект се срушил ненаведен до руско лансирање пред повеќе од пет години. Астронаутот на НАСА, Ник Хејг, и рускиот командант Алексеј Овчинин го прекинаа лансирањето на вселенското летало Сојуз кога нивната ракета откажа набрзо по полетувањето.

Една од задачите на Хејг во Меѓународната вселенска станица би била да оди надвор на вселенски прошетки за да помогне во инсталирањето на нов сет на литиум-јонски батерии неодамна испорачани од јапонски товарен брод HTV. Но, Хејг не стигна до станицата во 2018 година, па НАСА ги одложи вселенските прошетки додека новиот тим астронаути не пристигна во комплексот.

Оглас

Овој прекин на внимателно кореографираниот распоред на вселенската станица го отфрли целиот повеќегодишен план за надградба на батериите на електричниот систем на станицата. Наместо да ги врати старите батерии во HTV за воден деструктивно повторно влегување преку отворен океан, НАСА се задржа на товарната палета на станицата кога бродот за снабдување со HTV требаше да замине.

Секоја од следните HTV мисии испорача повеќе свежи батерии до вселенската станица, а потоа го напушти комплексот со товарната палета и деактивираните батерии од претходната мисија на HTV. Така беше се додека немаше повеќе HTV да летаат. Последното јапонско вселенско летало ХТВ го напушти ISS во 2020 година со товарната палета и батериите од претходниот лет, заглавувајќи ја последната палета со батерии на станицата.

Деветтиот јапонски товарен брод ХТВ тргна од Меѓународната вселенска станица во 2020 година со палетата од претходната мисија на ХТВ која држеше стари никел-водородни батерии.

Другите товарни возила на вселенската станица – Dragon на SpaceX, Cygnus на Northrop Grumman и Russian Progress – не можат да ја сместат товарната палета на HTV.

Така НАСА одлучи да ја исфрли палетата со батерии користејќи ја роботската рака на вселенската станица во март 2021 година со цел да ослободи недвижен имот во лабораторијата. Без никаков сопствен погон, батериите беа во орбитата три години додека аеродинамичното влечење конечно не ја повлече палетата назад во атмосферата на 8 март, речиси точно три години подоцна.

Познато е дека е тешко да се предвиди каде дел од вселенски отпад повторно ќе влезе во атмосферата. Вселенската команда на САД прецизно следи десетици илјади објекти во орбитата на Земјата, но точната густина на горниот дел од атмосферата сè уште е во голема мера непозната променлива. Дури и половина ден пред повторното влегување, проценката на американската вселенска команда за тоа кога палетата со батерии ќе падне на Земјата имаше прозорец на несигурност кој се протегаше шест часа, доволно време објектот да ја заокружи планетата четири пати.

Ако НАСА потврди дека проектилот што паднал низ куќата на Отеро минатиот месец потекнува од ISS, тој би се придружил на мал број инциденти кога објект кој испаднал од орбитата оштетил нечиј имот.

Прилично е вообичаено некој да најде парче паднато вселенско ѓубре на поле или измиено на плажа. Но, ретко се случува повторното влегувањ во атмосферата на планетава таков објект да удри во структура или да повреди некоја личност.

Паѓањето на вселенски отпад никогаш не убило никого. Според ЕСА, годишниот ризик поединец човек да биде повреден од вселенски отпад е помал од 1 на 100 милијарди.

Но, постојат неколку примери на штета. Во 2003 година, метална заграда долга една нога од осудениот вселенски шатл Колумбија го проби покривот на стоматолошката ординација во Тексас. За среќа на оние кои работеле таму, несреќата во Колумбија се случила во сабота кога канцеларијата била затворена.

Жител на Оклахома по име Лоти Вилијамс во 1997 година бил погоден во рамото од лесно парче материјал што експертите го поврзале со повторното влегување во горната сцена од ракетата Делта II. Тоа беше удар со поглед, а воздухот помогна да се забави парчето ѓубре, па таа се спаси од повреда. Имаше и инцидент во 1969 година кога фрагмент од советско вселенско летало наводно удрил во мал јапонски брод во близина на брегот на Сибир, при што биле повредени пет лица.

Кога голема кинеска ракета Long March 5B испадна од орбитата во 2020 година, остатоците оштетија село во Република Брегот на Слоновата Коска.

Долгиот Марш 5Б е чест престапник на остатоци. Неговиот дизајн е уникатен по тоа што првата фаза од Long March 5B всушност забрзува до орбиталната брзина, наместо да се потпира на горната сцена за да го стави својот товар во орбитата, како што прават повеќето ракети.

Основната сцена на Long March 5B има маса од околу 20 метрички тони и е долга околу 30 метри и широка 16 стапки (5 метри). Предмет со таква големина може да направи голема штета доколку падне на земја на погрешно место. Кина никогаш не го дизајнираше Long March 5B за да се врати во атмосферата, така што неколку дена по секое лансирање, засилувачот се спушта без контрола.

Досега се лансирани четири Long March 5B, со планирани повеќе летови во наредните години за лансирање на кинески интернет сателити и кинеска астрономска опсерваторија споредлива по големина со вселенскиот телескоп Хабл. По лансирањето во 2022 година, селаните извлекоа остатоци од Long March 5B откако падна во Борнео.

Еден од попознатите инциденти на оштетување од вселенски отпад беше повторното влегување во 1978 година на Космос 954, советски воен сателит на нуклеарен погон, во оддалечената северна Канада. Остатоците од Космос 954 не повредија никого и не оштетија домови, но Канада организираше обид за расчистување за враќање на што е можно повеќе радиоактивни остатоци за да се заштити од влијанија врз животната средина. Советскиот Сојуз и плати на Канада 3 милиони долари во канадски долари за да се реши проблемот.

„Вселенските нации мора да ги минимизираат ризиците за луѓето и имотот на Земјата од повторното влегување на вселенските објекти и да ја максимизираат транспарентноста во однос на тие операции“, рече администраторот на НАСА, Бил Нелсон во изјавата од 2021 година по едно од повторното влегување на долгиот март 5B.

Интернет сателитите Starlink на SpaceX, кои го сочинуваат најголемиот дел од активните вселенски летала во орбитата, се дизајнирани да изгорат при повторното влегување. Во повеќето случаи, американските и европските компании за лансирање ги дизајнираат своите мисии за да ги вратат горните фази на нивните ракети во атмосферата над океанот кога ќе завршат нивните мисии.

Неодамна, SpaceX дизајнираше траектории за пробни летови на ракетата Starship поради загриженост за неконтролирано повторно влегување. Ѕвездениот брод е најголемиот поединечен објект кој некогаш бил лансиран во вселената и може да претставува значителен ризик – во споредба со повеќето вселенски отпадоци – за луѓето или имотот доколку падне на Земјата без никакво водство.

За првите неколку пробни летови на Starship, SpaceX намерно го водел Starship на траекторија што би го урнал преку оддалечен дел од океанот во рок од еден или два часа по лансирањето, наместо да го стави во стабилна орбита каде што би можел да остане со денови или недели. . Ова осигурува дека Starship може безбедно повторно да влезе во атмосферата додека SpaceX не покаже способност да го деорбитира возилото за контролирано повторно влегување.