ПОТОНАТ БРОД ОД 19.ВЕК, ПОЛН СО ШАМПАНСКО пронајден во водите на Балтичкото Море

Тим нуркачи кои во Балтичкото Море трагале за потонати бродови,  откриле брод од 19 век, на кој имало околу 100 запечатени шишиња скапоцено шампањско. Потонатиот брод се наоѓа на околу 20 наутички милји јужно од шведскиот остров Оланд.

„Мислам дека најдовме богатство“, објави Томаш Стачура, водач на полската нуркачка група Балтиктех, на Фејсбук по откритието на тимот на 11 јули. Стачура, кој е специјализиран за подводна фотографија, рече дека бродот е во „многу добра состојба“ и „полн со историски богатства, вклучувајќи сандаци со шампањ, корпи со минерална вода и порцелан“.

По анализата на некои од предметите на бродот, нуркачите проценуваат дека бродот се превртел во втората половина на 19 век.

Нуркачите првично не очекуваа дека потонатиот брод ќе биде „ништо значајно“, изјави Стачура за Вашингтон пост во четвртокот, додавајќи дека тимот „дури и за момент се двоумел дали воопшто да нурка“.

Но, двајца од членовите на екипажот на тимот, Марек Качај и Павел Трушински, беа решени да ги проверат потонатиот брод, рече Стачура, додавајќи дека двајцата ги немало речиси два часа.

Стачура рече дека тогаш знаел дека тимот веројатно лоцирал нешто посебно.

Тимот на Baltictech досега има откриено „многубројни остатоци“ во Балтичкото Море, но и за нив е невообичаено е да наидат на потонат брод „крцат“ со шампањско, рече Стачура. „Нуркам 40 години и често се случува да има едно или две шишиња… но да откријам руина со толку товар, тоа е прво за мене“, рече тој.

Тимот откри и глинени шишиња со вода, со печат на германскиот бренд Selters. Во овој период, германскиот бренд беше „високо ценет“ и „често резервиран за кралските маси“, рече Стачура. Водата „се сметаше за речиси лековита“.

Деталите околу откритието на тимот ќе бидат споделени на конференцијата Baltictech 2024, која ќе се одржи во ноември во Полска.

Сепак, бидејќи нуркачите ги известиле шведските регионални власти за нивното откритие, можеби сè уште нема да можат да го отворат античкиот шампањ. Понатамошното истражување и можноста за извлекување на товарот на површината „ќе биде потребно време поради административните ограничувања“, рече Стачура, иако се чинеше дека не е премногу збунет да чека да го прегледа богатството над водата. „Таму лежеше 170 години, па нека лежи уште една година и ќе имаме време подобро да се подготвиме за операцијата“, рече тој.

Но, дури и ако тимот на крајот добие шанса да го проба шампањското парче, квалитетот на вината би бил „лотарија“, рече Лета Бестер, директорка на Лондонската винска академија.

Фактори како што се интегритетот на плута и условите за складирање под вода може да влијаат на состојбата на шампањот, рече Бестер.

Колку добро старее виното „во голема мера зависи од квалитетот на виното на прво место“, рече Бестер. „Ако овие вина беа винтиџ шампањ со врвен квалитет, тогаш поголеми се шансите некои да преживеат“.

Бестер истакна дека поголемиот дел од шампањските вина кои не се винтиџ не се наменети за долгорочно стареење, така што „без да се знае какви вина биле на прво место, невозможно е да се шпекулира“.

Ако шишињата останале затворени и немало контаминација, шампањското веројатно нема да биде штетно, рече Бестер, пред да забележи дека би било „клучно“ да се тестира примерок од алкохолот во „контролирана средина за да се осигура дека одговара на модерното безбедносни стандарди“.

Пенливите вина ги губат своите меурчиња со текот на времето, а состојбата на секое шише веројатно ќе варира, рече Бестер, но би било предизвик да се проба, дури и само како куриозитет.