Аналитика
Пронајдени се посмртните останки на британски истражувач кој паднал во пукнатина на антарктички глечер пред 66 години, соопшти Британското антарктичко истражување (BAS), пренесува Си Ен Ен. Денис Бел, кој тогаш бил на 25-годишна возраст, исчезнал во мразот на 26 јули 1959 година додека се искачувал на глечерот Екологија на островот Кинг Џорџ, еден од Јужните Шетландски Острови што се наоѓаат северно од Антарктичкиот Полуостров. Тој го преживеал првичниот пад во речиси 30 метри длабоја дупка во мразот, но обидот да го спасат не успеал и тој повеќе не бил виден.
Во јануари, тим од полската база на островот Кинг Џорџ ги пронашол неговите остатоци и стотици лични предмети меѓу карпите откриени додека глечерот се повлекувал, соопшти BAS.
Полскиот тим спроведе обемно археолошко истражување во текот на пет дена во февруари, пронаоѓајќи фрагменти од коски и вештачки артефакти – вклучувајќи часовник со гравиран натпис, шведски нож, радио опрема и скијачки стапови.
ДНК примероците беа споредени со живите браќа и сестри на Бел, Дејвид Бел и Валери Кели, кои беа изненадени од откритието.
„Кога мене и сестра ми Валери бевме известени дека нашиот брат Денис е пронајден по 66 години, бевме шокирани и воодушевени“, изјави Дејвид Бел за BAS. Тој ја изрази благодарноста на семејството до британскиот и полскиот тим за „враќањето дома“, велејќи дека откритието им помогнало „да се помират со трагичната загуба на нашиот брилијантен брат“.
Познат по прекарот „Тинк“, Бел се приклучи на Истражувањето за зависности на Фолкландските Острови (FIDS) – претходник на BAS – како метеоролог во 1958 година, барајќи повеќе авантура по кариерата во Кралските воздухопловни сили.
„Ова откритие го затвора процесот на децениска мистерија и нè потсетува на човечките приказни вградени во историјата на антарктичката наука“, рече директорката на BAS, Џејн Франсис, која додаде дека тоа е „трогателен и длабок момент“.
Бел бил стациониран во мала британска база со само шест мажи во Адмиралскиот Залив на островот Кинг Џорџ, каде што морето заледува девет месеци во годината.
На 26 јули 1959 година, Бел и тројца други мажи тргнале на санки со кучиња за да се искачат на глечерот на врвот на островот за да извршат истражувања и геолошки работи, а Бел и геодетот Џеф Стоукс тргнале околу 30 минути пред другата група.
Снегот бил длабок и кучињата почнале да покажуваат знаци на замор, па Бел тргнал напред за да ги охрабри, но не носел скии. Одеднаш, исчезнал во мразот.
Стоукс здогледал дупка во мразот и бил „многу среќен“ кога го слушнал одговорот на Бел, според извештајот на поранешниот директор на BAS, Сер Вивијан Фукс, во книгата на Антони Нелсон „За мразот и луѓето“.
Потоа Стоукс спуштил јаже речиси 30 метри во дупката, му рекол на Бел да го врзе за себе и го закачил на санките со кучиња, во несреќен обид да го извади, раскажал Фукс. Меѓутоа, Бел направил грешка што го врзал јажето на својот појас наместо околу телото, можеби поради аголот под кој лежел во пукнатината. Кога стигнал до врвот, неговото тело се заглавило на работ, појасот се скинал и тој повторно паднал“, рекол Фукс.
Потоа Бел веќе не одговорил на повиците на својот пријател.
Стоукс оставил ознаки на местото и почнал да се спушта по глечерот за да го пронајде другиот тим мажи. По 12 часа, при влошување на времето, тие на крајот се вратиле на местото и утврдиле дека нема начин да биде спасен.
„Денис беше еден од многуте храбри членови на FIDS кои придонеле за раната наука и истражување на Антарктикот под исклучително сурови услови“, рекол Франсис, директорот на BAS. „Иако беше изгубен во 1959 година, сеќавањето на него продолжи да живее меѓу колегите и во наследството на поларните истражувања.“
Откако беа пронајдени од полскиот тим, неговите останки беа однесени на Фолкландските Острови со истражувачкиот брод на БАС „Сер Дејвид Атенборо“, каде што беа предадени на мртовечницата за Британската антарктичка територија и транспортирани во Лондон.
(Фото: Денис Бел, најлево/ CNN)
