Аналитика
Брзиот пораст и стрмниот пад, дозата на одмазда, малку љубомора и сè зачинето со ладнокрвно убиство е филмски рецепт кој ќе закова многумина на филмските екрани. Додека сите со нетрпение чекаме да го видиме филмот, ова е вистината за италијанското семејство Гучи.
Млад човек кој не сакал да ги следи соништата на својот татко
Историјата на големо семејство започнува со едно име – Гучио Гучи. Гучи е роден во 1881 година во Фиренца, во многу скромно семејство.
Неговиот татко по професија бил кожар, но Гучио Гучи не сакал да го наследи семејниот бизнис, па отпатувал во Лондон и Париз. Таму работел разни работи за да може да преживее – миел садови, чекал и бил рецепционер.
Во престижниот хотел Савој во Лондон управувал со електричен лифт, што во тоа време било многу посакувана позиција. Со овој лифт се возеле многу познати личности, а некои од нив се Моне, Черчил и Мерлин Монро.
Токму луксузните куфери и багажот на познатите луѓе го инспирирале Гучи. Имено, кога се вратил во Тоскана, најпрвин работел во компанија која произведува кожен багаж, а кога заработил доволно пари, во 1921 година ја основал модната куќа Гучи, која ни од далеку не била како оваа што ја сметаме денес.
Во тоа време, неговата модна куќа се состоеше од само една занаетчиска работилница во која ги вработуваше само најдобрите занаетчии.
Гучи се сетил на аристократот кој го запознал додека работел во луксузен хотел, па во неговиот багаж имало многу детали од коњичките спортови, а токму тие детали наскоро ќе станат негов симбол.
Продавницата во луксузната римска шопинг улица Виа Кондоти е отворена во 1938 година.
Познатите мокасини со златни кругови првпат биле дизајнирани во 1932 година, а како што одминувало времето станале едни од најпопуларните чевли на сите времиња.
Несогласување во семејството
Модната империја на семејството Гучи ја изградија паралелно таткото и неговите синови Алдо, Хуго, Васко и Родолфо, како и нивната ќерка Грималда, која отвори луксузни продавници во Лондон, Париз и Њујорк. Сепак, не помина сè без проблеми. Секој сакаше да го води бизнисот на свој начин, па Хуго, Васко и Грималда се повлекоа од семејниот бизнис, а целата компанија се најде во рацете на Алдо и Родолфо.
Синот на Гучи, Алдо, претстави материјал кој наскоро ќе стане заштитен знак на целата куќа – свинска кожа. Токму во овој период е направена првата чанта со рачка од бамбус, инспирирана од обликот на седлото.
Во 1951 година, Родолфо ја отвори својата прва продавница во Милано, на Виа Монтенаполеоне. Во тоа време зелено-црвено-зелената мрежа стана заштитен знак на компанијата.
Во 1953 година, Алдо Гучи ја отвори првата американска продавница во хотелот Савој Плаза во Њујорк, а само 15 дена по отворањето на продавницата во Њујорк, големиот Гучи почина.
По неуспешната актерска кариера, Родолфо се врати во Италија, а Алдо стана големо име во модната индустрија. Како што растеше семејниот бизнис, другите браќа и сестри Гучи набрзо го сакаа својот дел од тортата.
Фатална грешка и неславен крај на синовите на Гучи
Кобна грешка направи Алдо лансирајќи ја колекцијата додатоци на Гучи, која вклучува приврзоци, запалки и пенкала со двојното лого G. Така, сликата на недостапниот луксуз исчезна, како и милиони од банкарските сметки на членовите на семејството. До тој момент богатите сакаа да носат Гучи не затоа што им треба, туку затоа што обичните работници не можеа да го носат.
Уште поголем проблем се јавува кога малиот син на Алдо, Паоло, сака да лансира уште поевтина линија на додатоци за Гучи Плус. Алдо, се разбира, ја одбил идејата, а Паоло му подготвил одмазда.
Тој на еден од состаноците дошол со скриен магнетофон и успеал да ги сними деталите од средбата по што американското обвинителство поднесе обвинение против Алдо Гучи. Судот го осуди неговиот татко на една година затвор.
Во 1983 година, братот на Алдо, Родолфо, умира, оставајќи го својот удел од 50 проценти на неговиот син Морис.
Сфаќајќи што се случува, Паоло поднел обвинение против Маурициус, обвинувајќи го за фалсификување документи за да се стекне со богатство. Неуспешно да ја добијат битката со Маурициус, Алдо и неговите синови го продадоа својот удел на арапската инвестициска банка Investcorp.
Сам на чело на разнишана империја
Маурицио се најде на врвот, но вистинската приказна допрва почнува. Харизматичниот и искусен Том Форд пристигна во модната империја на семејството Гучи, во време кога компанијата беше на работ на банкрот поради испади на Морис. По цели три години, одборот успеа да го убеди Маурициус да ја предаде империјата во замена за 140 милиони долари, а Форд стана креативен директор на модната куќа.
Неговата прва колекција се фокусираше на гламурот на џет-сет и постигна критички и комерцијален успех, а познати личности како Гвинет Палтроу, Џенифер Лопез и Мадона блеснаа во неговите парчиња на црвениот тепих.
Додека компанијата, предводена од Форд, постигна значителни резултати, Маурицио го започнува животот со својата љубовница Пола Франачи. Ужасната од начинот на кој нејзиниот сопруг ја водел компанијата и дознава за прељубата, Патриша Реџан, законската сопруга на Морис, решава да ги преземе работите во свои раце.
Пад на империјата на која крајниот удар го зададе жена
Патриша не криеше дека сака да се ослободи од Маурициус. Згора на тоа, таа отворено кажа дека сака да го убие, барајќи од нејзините слуги и пријатели да ѝ најдат некој што ќе го стори тоа.
Џузепе Ауриема, поранешниот сопственик на компанијата, го пронашол поранешниот механичар Бенедето Сераул, кој пукал во Гучи, преку хотелскиот портир Иван Савиони.
Четврти во тој смртоносен заговор бил Орацио Цикала, поранешен менаџер на пицерија и тврдоглав коцкар, кој служел како возач на платен убиец.
По убиството на Морис, Патриша и девојките се преселиле во елегантен стан од кој ја избркала љубовницата на Морис. На 31 јануари 1997 година, таа и се предала на полицијата. Кога дошле да ја уапсат, носела куп златен накит, долга канадска куна палто и чанта Гучи.
Иако се изјаснила за невина, судењето докажало дека ангажирала професионален убиец за убиството на нејзиниот поранешен сопруг, долговите на угнетениот сопственик на пицерија Бенедета Сераула и му платила 375.000 долари. Во ноември 1998 година, таа беше осудена на 29 години затвор, која по жалба беше намалена на 26.
Таа беше ослободена од затвор во 2016 година, осум години претходно – поради добро однесување.
