Аналитика
Талијанските власти открија остра реалност зад сјајот на модните писти и луксузните бутици за време на неодамнешните рации во локалните фабрики и работилници вклучени во производството на чанти Диор и Армани, се вели во извештајот на Money Review.
Истрагата на миланското обвинителство за условите за работа откри дека овие реномирани брендови ги искористуваат странските работници за да ги произведуваат своите производи од високата класа по минимални трошоци во споредба со нивните малопродажни цени.
Документите од истрагата, цитирани од Wall Street Journal, покажуваат дека Диор плаќа само 53 евра по торба на добавувачите, кои се продаваат на мало за приближно 2.600 евра. Слично на тоа, Армани купува чанти од добавувачи за 93 евра, ги препродава за 250 евра, а потоа ги продава во продавниците за околу 1.800 евра.
Овие трошоци за производство ги исклучуваат трошоците за материјали како кожа, како и трошоците поврзани со дизајнот, дистрибуцијата и маркетингот.
„Зошто производството е толку евтино? Брендовите треба да размислат за тоа“, забележа Фабио Роја, претседател на судството во Милано што ги надгледува истрагите.
Иако самите компании не се соочуваат со кривично гонење, судот ги критикуваше за несоодветен надзор на нивните синџири на снабдување. Имплицираните добавувачи може да се соочат со обвиненија поврзани со трудова експлоатација и непријавена работа.
Откритијата доаѓаат во услови на зголемена загриженост за производствените практики во луксузниот сектор. И покрај одржувањето на етикетата „Произведено во Италија“, многу луксузни стоки се произведуваат од странски работници, често кинески, под услови кои не ги исполнуваат законските стандарди, забележаа обвинителите.
Истрагата се совпаѓа со период на економско оптоварување и раст на цените, што ги натера некои потрошувачи да ги намалат трошоците за луксузни предмети.
Луксузните брендови ги оправдуваат премиум цените со промовирање на занаетчиска изработка, иако голем дел од вистинското производство е аутсорсинг. Додека дизајнот и развојот остануваат внатре, производството често се доделува со поддоговор на помали италијански работилници, каде што се произведуваат значителни делови од светската луксузна облека и кожни производи.
Еден нагласен предизвик е практиката на подизведувачи дополнително да ја аутсорсираат работата, комплицирајќи го надзорот и одговорноста.
Алвиеро Мартини, познат по чантите со мапи, неодамна изрази изненадување откако откри дека најмалку двајца од неговите 40 добавувачи незаконски склучувале поддоговор за производство без негово знаење.
Истражувачите откриле дека работниците во овие подизведувачи често управуваат со машини со оневозможени безбедносни карактеристики, работат долги часови надвор од законските граници, вклучувајќи викенди и празници, и престојуваат во фабрички простории.
