Аналитика
Вајркард пропадна. Но, сега излезе дека сите знаеле сè од самиот почеток за овој „најголем финансиски бранч во историјата на Германија“, чиј обем е толку голем што Европската комисија исто така беше вклучена во истражувањето. Тие само се правеа дека не знаат што се случува „зад ридот“ во компанија која се покажа дека не направила ништо друго освен сомнителни работи дваесет години.
Веста дека германската ФинТек компанија Вајркард прогласи банкрот на крајот на јуни годинава, признавајќи дека 1,9 милијарди евра што биле чувани во книгите на компанијата на сметката на Филипините биле непостоечки, не било новост за некој што е попознат со нејзината деловна активност. Ако ништо друго, британското економско списание „Фајненшл тајмс“ објави повеќе од педесет написи за предупредување за деловното работење на компанијата во последните пет години, под заедничкото име „Куќа на жица“, алудирајќи на познатата телевизиска серија „Куќа од карти“.
Во текстовите, кои во голема мера беа засновани на извори во компанијата, беше наведено дека Вајркард“ започна да расте во сивата зона, како технолошка поддршка за плаќања на сомнителни веб-страници поврзани со порнографска содржина, казина и обложувалници. И покрај тоа, компанијата беше котирана на берзата во Франкфурт во 2005 година, а нејзината вредност постојано растеше.
Кога „Фајненшл тајмс“ започна да пишува во 2015 година за оваа „малку позната компанија во пошироката јавност“, вредеше пет милијарди евра, а две години пред банкрот достигна вредност од дури 24 милијарди евра, надминувајќи ја вредноста на „Дојче банк“.
Од овие текстови, но и од истрагата што следеше, произлегува дека Вајркард стигнала и до берза со измама, односно дека во текот на изминатите дваесет години не направила ништо друго освен сомнителна деловна активност. Како беше тоа можно со толку многу регулатори, компетентни финансиски институции, реномирани рејтинг агенции и ревизорски фирми?
WirecardPurpose е основана во 1999 година во Минхен, како техничка поддршка за трансакции за плаќање преку Интернет за компании кои се занимаваат со порнографска содржина, коцкање и обложување. Во тоа време, плаќањето со кредитни картички преку Интернет беше исто така многу комплицирано во далеку помалку сомнителни трансакции, а кога пукна „меурот од Интернет“ во раните 2000-ти, компанијата се најде во сериозни проблеми. Потоа, во 2002 година, компанијата ја презеде Австриецот Маркус Браун, кој докторирал на економските науки на Универзитетот во Виена, а потоа се вработил како консултант во ревизорската компанија КПМГ.
Со неговото пристигнување на чело на компанијата, Вајркард се повеќе се свртуваше од технологија кон финансиски услуги, што стана примарно кога компанијата почна да котира на берзата во Франкфурт во 2005 година. Една година порано, Вајркард беше споена со InfoGenie, кол-центар што го изгуби својот пазар поради развојот на Интернет.
Првите големи сомнежи во јавноста се појавија токму за работењето на компанијата на азискиот пазар, каде што анализите покажаа дека работењето на Вајркард е значително помало од прикажаното. Потоа се појавија обвинувањата за перење пари, кои беа испитани и од германскиот регулатор БаФин. И покрај сето тоа, Вајркард ја постигна највисоката вредност на берзата во 2018 година.
Кога минатата година финансиската полиција упадна во неговата филијала во Сингапур, германскиот регулатор го запре работењето на берзата. Тогаш ревизорската компанија EY објави дека не може да потврди некои ставки од билансот на состојба на компанијата, па Вајркард ангажираше конкурент, ревизорската компанија KPMG. Вајркард издаде обврзници од 500 милиони евра, кои Мудис ги оцени како добри за инвеститорите.
Сепак, SoftBank, еден од клучните инвеститори на Wirecard, ги продаде своите обврзници од 900 милиони евра преку Credit Suisse. Се сомневаше на инсајдерско тргување, затоа што купувачи на тие обврзници беа брокери на берза, кои ги купуваа обложувајќи се на падот на цената. Со други зборови, започна паниката.
Да потсетиме, јапонската „СофтБанк“, една од најважните инвеститори во технологијата во светот, која своевремено го спаси „Јаху“ од колапс и беше првиот инвеститор во кинеската компанија „Алибаба“, не толку одамна беше поврзана со уште еден голем финансиски скандал. Тој претрпе загуба од милијарда долари како инвеститор во WeWork, кој лажно се претстави иако изнајмуваше простории само за стартапи и технолошки компании.
На крајот, Вајркард мораше да признае дека не може да ги најде славните 1,9 милијарди евра и прогласи банкрот. Маркус Браун се уште е во притвор, додека друг Австриец, поранешен директор за финансии Јан Марсалек е во бегство. Именувани се германскиот министер за финансии Олаф Шолц, Државната агенција за супервизија на хартии од вредност БаФин, Германската федерална банка, па дури и канцеларката Ангела Меркел, се доведува во прашање довербата во германскиот финансиски систем, а Европската комисија се приклучи на истрагата,
