Среброто е вистинскиот шампион во порастот на цените на скапоцените метали годинава, зголемувајќи се за повеќе од 70% и оставајќи го зад себе растот од 50% на златото. На првиот ден од работнава недела, среброто го продолжи својот подем во раното глобално тргување, достигнувајќи рекорд од 51,38 долари за унца, според податоците на LSEG.
Златото, исто така, достигна рекорд, искачувајќи се на околу 4.060 долари за унца по минатонеделниот настап над 4.000 долари, поттикнат од очекувањата за намалување на каматните стапки од страна на Федералните резерви и побарувачката за безбедни засолништа.
Најновото зголемување на двата метала дојде откако претседателот Доналд Трамп повторно ја разгоре трговската војна со Кина со објавување дополнителна 100% царина за увоз од Кина.
Царинскиот шок додаде гориво на веќе жешкиот пазар. Но, во белешка во недела, аналитичарите на Голдман Сакс повикаа на претпазливост во врска со растот на среброто. Тие рекоа дека белиот метал веројатно ќе продолжи да бележи добивки на среден рок поради веројатното намалување на каматните стапки од страна на Федералните резерви.
„Сепак, на краток рок, гледаме значително поголема волатилност и ризик од намалување на цената за среброто отколку за златото, кое е единствената стока поддржана од структурна понуда на централната банка“, напишаа аналитичарите.
Цените на среброто и златото историски се движеа паралелно, но таа врска се промени во последниве години, главно затоа што купувањето од централните банки го крена златото повисоко.
Спротивно на тоа, среброто е поциклично поради неговата индустриска употреба – како што е во сончевите панели – што го прави помалку сигурно како заштита од ризик, според аналитичарите на Голдман.
„На среброто му недостасува институционален и економски профил што го поддржува златото. Среброто не е признато во рамките на резервите на ММФ и нема материјално присуство во современите портфолија на централните банки“, напишаа аналитичарите.
Аналитичарите, исто така, ја отфрлија идејата дека високите цени на златото би можеле да ги поттикнат централните банки да се префрлат на сребро. „Централните банки не управуваат со тежината – тие управуваат со вредноста. Резервите на злато се чуваат пасивно и не се користат оперативно“, напишаа тие.
Тоа значи дека дури и ако цените на златото се зголемат, креаторите на политиките не бараат поевтини замени. Тие едноставно држат помалку унци за да ја задржат истата вредност на доларот во нивниот биланс на состојба.
Физичките особини на златото го прават и многу попрактично како резервна актива. Тоа е околу десет пати поретко од среброто, 80 пати повредно по унца и двојно погусто – квалитети што го олеснуваат складирањето, транспортот и обезбедувањето. „Злато од 1 милијарда долари го собира во куфер; истата вредност на среброто значи полн товарен камион“, додадоа аналитичарите.
Без обид на централната банка да ги зацврсти цените на среброто, „дури и привременото намалување на инвестициските текови би можело да предизвика непропорционална корекција“, предупредија аналитичарите.
Тоа е делумно затоа што пазарот на сребро е приближно девет пати помал од оној на златото, што значи дека секој долар прилив има многу поголем интензитет. Таа динамика е целосно видлива во последните недели: Цените на среброто скокнаа за повеќе од 35% од крајот на август.
Брзото зголемување беше дополнително преувеличено од стеснувањето на ликвидноста во Лондон – глобалниот центар за физичко тргување со сребро – откако залихите таму паднаа на повеќегодишни најниски нивоа.
Според Голдман, среброто се однесува како турбополнета верзија на злато. Кога инвеститорите се насочуваат кон скапоцени метали како заштита од макро ризик, среброто има тенденција да ги надмине очекувањата. Но, кога расположението се менува, има тенденција да се сруши посилно. „Без обид на централната банка да ги зацврсти цените на среброто, дури и привременото намалување на инвестициските текови би можело да предизвика непропорционална корекција, бидејќи би го олабавило и стегањето на Лондон што го поттикна поголемиот дел од неодамнешниот раст“, напишаа тие.
(Фото: The Economic Times)