Аналитика
Дали Илон Маск му го должи својот успех во кариерата на парите кои татко му ги заработил од својот удел во рудник на смарагди во Африка? Оваа долготрајна дилема во интервју за американското издание на магазинот Д Сан (The Sun) пред неколку дена ја разјасни таткото на милијардерот – Ерол Маск. Тој излезе со повеќе информации за неговиот наводен бизнис со рудници за смарагд, откако неговиот син Илон тврдеше дека империјата е лажна.
Се отворија прашања за рудникот за смарагди на кој Ерол (77) наводно налетал во Замбија пред многу години. Овие гласини добија на интензитет откако таткото на Илон Маск, Ерол, во интервју рече дека продавал смарагди од рудникот „под маса“ во Замбија за да го финансира бегството на неговиот син од Јужна Африка во Америка. Гласините веќе го изнервираа шефот на Твитер во последните неколку месеци. Тој, исто така, твитна во јануари дека “лажниот рудник за смарагд е толку досаден. Добро, каде точно е ова нешто?”
Минатата недела, Илон јавно му понуди на секој што може да го докаже постоењето на рудникот за смарагд – еден милион во Dogecoin-и (околу 93.000 долари).
Сепак, тврдењата на Илон изгледаат контрадикторни со она што тој го кажа во оттогаш избришаното интервју за Форбс во јули 2014 година, според Snopes, веб-страница за проверка на факти. „Ова ќе звучи малку лудо, но татко ми исто така имаше удел во рудникот за Емералд во Замбија“, изјави тој за публикацијата тогаш, според Сноупс. „Имав 15 години и навистина сакав да одам со него, но не сфатив колку е опасно“.
Илон во истото интервју опиша како дури и го посетил рудникот: „Не можев да го најдам мојот пасош, па на крајот го грабнав на брат ми – но излезе дека тој е истечен од пред шест месеци“. Еве како тој ја опиша целтаа ситуација: „Имаше АК-47 насекаде и јас размислував: „Човеку, ова навистина може да тргне лошо“, продолжи тој.
„РУДНИКОТ НА СМАРАГДИ ПОСТОЕШЕ, МОЖАМ ТОА ДА ГО ДОКАЖАМ“
Оттогаш, Ерол се огласи за да го исчисти воздухот и понуди да ја погледне наводната операција на рудникот за смарагд во ексклузивен разговор за The US Sun. Тој вака ја искоментира понудата на Илон за еден милион доџкоини за да се „најде“ рудникот:
„Кога го прочитав тоа, се запрашав: „Треба и јас да се вмешам, бидејќи можам да докажам дека постои“. Тој додава: „Илон знае дека е вистина. Сите деца знаат за тоа. Ќерка ми има три или четири смарагдни приврзоци“. Во истото интервју стариот Маск вели: „Илон ги виде (смарагдите) во нашата куќа. Знаеше дека ги продавам“.
За да ја докаже својата поента, Ерол обезбеди слики од некои од светло зелените скапоцени камења, за кои вели дека потекнуваат од рудникот.
Тој објасни дека се наоѓа во регионот на езерото Тангањика во Замбија, втората по големина земја во светот што произведува смарагд по Колумбија.
Според 77-годишниот бизнисмен, не само што е вистинита операцијата на рудникот за смарагд, туку тоа е она што му помогнало на Елон во патувањето до успехот во САД. Ерол изјави дека рудникот се наоѓа во регионот на езерото Тангањика во Замбија – втората по големина земја во светот што произведува смарагд зад Колумбија.
Иако, тој објасни дека тоа не е типичен рударски комплекс како што може да се помисли, туку „формација на карпи што штрчи од земјата среде никаде“.
Таткото на Илон тврдеше дека случајно налетал на формацијата преку италијанскиот сопственик на авионската патека на која слетал во земјата додека патувал од Јужна Африка во Британија. Сопственикот на авионската патека го информирал за смарагдната деловна можност и дека точната локација на „рудникот“ е на околу 40 милји од заливот Касаба – сега туристички центар.
Ерол вели дека тој и неименуваниот сопственик на италијанската воздушна патека вработувале локални жители за да ги ископаат смарагдите и им платиле околу 2 долари по товар, што е доволно за да го нахрани целото семејство еден месец во Замбија.
„Немаше рударска компанија. Нема потпишани договори или финансиски извештаи“, изјави Ерол за The U.S Sun. „Никој не поседуваше ништо. Договорот беше направен со ракување со Италијанецот во време кога Замбија беше слободна за сите“.
Тој додаде: „Ни [Илон] не знаеше точно каде е границата. Во тоа време, тоа беше како Дивиот Запад“.
Сепак, наводната операција на рудникот не траеше долго.
Ерол во објавата на Фејсбук истакна дека потфатот „пропаднал во 1989 година“, но тврди дека сепак успеал да му помогне на Илон во текот на колеџот.
Таткото на Илон тврдеше дека тој на крајот ги искористил приходите од смарагдите за да ги поддржи Илон и неговиот брат Кимбал на патот кон Соединетите Американски Држави.
Ерол рече: „Кон крајот на 1980-тите, Илон дипломираше бизнис на Универзитетот во Преторија“.
„Десет дена подоцна, Илон ја напушти Јужна Африка со повратен билет за една година за Америка со пари од смарагдите во џебот“, продолжи тој.
Сепак, Илон јавно ја демантираше приказната на неговиот татко дека себеси и на Кимбал им дал смарагди за готовина на факултет. „Тој немаше рудник за смарагд и јас го поминав колеџот, завршувајќи со околу 100 илјади долари студентски долг“, напиша Илон во твитот од декември 2019 година.
Во секој случај, Ерол остана на своите тврдења за валидноста на приказната за рудникот за смарагд и неговата употреба за да им помогне на Илон и неговиот брат. 77-годишникот рече дека се сомнева дека Илон е категорично против тврдењата на неговиот татко затоа што не сака да го гледаат како привилегирано дете.
